مقاله مطلب روانشناسی در مورد ارتباط موثر همسران سری اول
عشق ورزیدن و کارکردن، ظرفیت های دوقلویی هستند که علامت بلوغ کاملند. زیگموند فروید
هدف از این دوره ارائه فلسفه و مهارتهایی است که از طریق آنها شما بتوانید در عین حال که به هدف های مهم شخصی خود می رسید، به یک رابطه رضایت آمیز با دیگران هم دست یابید که در آن در عین حال که مزاحم هیچکس نیستید اجازه ندهید کسی هم مزاحم برآورده شدن نیازهایتان بشود و درنتیجه از رنج و غم و دلشکستگی و نگرانی های موجود رهایی یابید.
اولین قدم مهم در این راه به دست آوردن کنترل و قبول مسئولیت بیشتر برای رسیدن به نیازهای خودتان در زندگی است. مخصوصاً برای زنانی که اکثر وقت و انرژیشان را صرف توجه به نیازهای دیگران می کنند.
این دوره انتقالی برای خانم هایی که حس خود بودنشان در ورای شخصیت همسری و مادریشان پنهان گشته کمی مشکل است. آنهایی که خود را در درجه اول به صورت شخصی می شناسند که از او انتظار می رود در خدمت نیازهای دیگران باشند. چنین خانمی وقتی می خواهد به نیازهای خودش برسد احساس عدم اطمینان و سردرگمی می کند.
- رانندگی همسرتان شما را می ترساند.
- مادرتان هنوز فکر می کند شما بچه اید و با ایرادگیریهایش تحقیرتان می کند.
- یکی از همکارانتان گزارش مورد نیاز شما را یک هفته دیرتر آماده می کند.
- رئیستان عادت دارد در آخرین ساعات روز به شما کاری رجوع کند و باعث می شود شما از اتوبوس سرویس جا بمانید یا نتوانید به موقع به مهدکودک فرزندتان یا به خانه تان برسید.
- در چنین مواقعی معمولاً چکار می کنید؟
- آیا احساسات منفی تان را در دل نگاه می دارید و می رنجید؟
- یا به آنها می گویید که کارهایشان تا چه حد از روی بی فکری و بی ملاحظگی است؟
- هیچکدام از این دو کار نتیجه مطلوبی ندارد.
- اما شما انتخاب دیگری هم دارید.
وقتتان را چگونه می گذرانید؟
چیزهای که دوست دارید و دوست ندارید کدامند؟
چه تغییراتی مایلید در آن به وجود آورید؟
لازمه برآورده شدن خواسته هایتان، به وجود آوردن تغییرات کوچکی در زندگیتان می باشد
برای بیشتر مردم قدم اصلی تشخیص این حقیقت است که آنها هم حق دارند به نیازهای مهم خودشان برسند. لازمه برداشتن این قدم و قدم بعدی که آگاهی از نیازهای مهمشان است، اغلب پوست انداختن های مداوم از توقعات و انتظارات تحمیلی جامعه است.
یکی از راههای اساسی رسیدن به خواسته های شخصی و ایجاد تغییرات تازه قدرت صداقت- یعنی بیان منظور و حرف دل را زدن است.
اغلب ما دچار این اشتباه می شویم که خیال می کنیم دیگران آنقدر ما را خوب می شناسند که می دانند ما چه احساسی داریم یا چه می خواهیم و لازم نیست به آنها بگوئیم.
- من نباید احساسم را به او می گفتم؛ اگر او واقعاً به من اهمیت می داد خودش می دانست.
- ما بیست و پنج سال با هم زندگی کردیم و او می دانست این مسئله چقدر برای من مهم است.
- او تغییری در خودش بوجود نیاورد. حالا دیگر خیلی دیر شده و من دیگر اهمیتی نمی دهم.
ادامه مطلب ، مطلب روانشناسی در مورد ارتباط موثر همسران در سری دوم
نویسنده: م ک. بازیجو
تاریخ انتشار: 1395/09/21 23:23:25
