فرزندم درفعالیتهای اجتماعی در برابر بزرگسالان خجالتی است .
حتی پرنشاط ترین و پرحرف ترین بچه ها نیز وقتی در فعالیتهای اجتماعی با بزرگسالان روبرو می شوند ، یکباره به موجوداتی ترسو تبدیل می شوند. بیشتر بچه ها به مرور زمان و با تمرین بر این ترس غلبه می کنند، اما برخی از آنها به طور طبیعی در برخورد با غریبه ها محتاط تر و همواره در فعالیتهای اجتماعی خجالتی تر باقی می مانند.
راه حلها :
بگذارید کودک شما با شرکت در فعالیتهای اجتماعی ساده، مانند گردهمایی دوستان یا فامیل، این کار را تمرین کند. او می تواند با تمرین در چنین برنامه هایی احساس راحتی بیشتری در برنامه های اصلی کند.
فرزندتان را مجبور نکنید بیش از حدی که راحت است، از نظر اجتماعی برونگرا باشد. آداب مؤدبانه را به او بیاموزید و تشویقش کنید اما بیش از این او را وادار به انجام کاری که نمی خواهد نکنید .. این واقعیت را بپذیرید که فرزندتان شاید درونگرا باشد و این را درک کنید که بچه ها متفاوت هستند و این تفاوتها طبیعی و لازمند.
بعضی اوقات خجالتی بودن ناشی از شرم آنهاست. بچه ها اغلب نمی دانند به بزرگسالان چه بگویند و اگر با آنها صحبت کنند احساس می کنند حرف اشتباهی می زنند . بهتر است که پاسخهای مناسب را تمرین کنید و به بچه ها بگویید چه نوع حرفهایی را بگویند. مثلا: ” وقتی بزرگسالی با تو حرف می زند، مؤدبانه است پاسخش را بدهی .وقتی کسی از مدل موهایت تعریف کرد، میتوانستی بگوئی دیروز موهایم را کوتاه کرده ام.”
برای شکستن سکوت فورا پاسخ یا بهانه ای را طرح نکنید . بگذاید او بر اساس تجربه حتی هنگامی که احساس ناراحتی می کند، بیاموزد . وقتی سعی می کند اجتماعی باشد، او را تشویق و حمایت کنید . یک لبخند ، نوازش سر یا فشاری آرام روی بازوی کودک به او می فهماند که شما متوجه تلاش او هستید و فکر می کنید که خوب از عهده این کار بر می آید.
به فرزندتان بر چسب” خجالتی” ندهید . اگر شخص دیگری چنین جمله ای را به کار بردۀ حرف او را به این صورت اصلاح کنید که فرزندتان گاهی اوقات “ساکت ، متفکر و محتاط” است .
اگر واقعا فرزندتان در چنین مواقعی مشکل دارد، راه حلی برایش پیدا کنید. به او یاد بدهید که آرام به شما بگوید ” ل . ک ” یعنی این شرایط برایم سخت است ، لطفا کمکم کن.” تنها با دانستن اینکه در شرایط سخت می تواند به کمک شما دسترسی پیدا کند ۀ اعتماد به نفس پیدا کرده و در گفتگو ها شرکت می کند .
