مقاله علت و روش های درمان ناخن جویدن کودکان
جویدن ناخن یک رفتار وسواسی اجباری است که در پزشکی به آن Onychophagia میگویند. هم کودکان و هم بزرگسالان ممکن است چنین عادتی داشته باشند. این عادت از 5 سالگی شروع می‌شود و تا سی سالگی می‌تواند ادامه پیدا کند. جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند.
گاهی اوقات این عادت از زمانی شروع می‌شود که متوجه می‌شوید ناخنتان شکسته و حاشیه‌های ناهموار و دندانهای دارد و به‌جای اینکه صبر کنید تا بعداً با ناخن‌گیر یا سوهان آن را صاف کنید، می‌خواهید با جویدن آن را هموار کنید. این کار را با ناخن‌های دیگر نیز انجام می‌دهید و از این کار لذت می‌برید تا اینکه تبدیل به عادت می‌شود. جویدن ناخن ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوک انگشتان متورم و قرمز می‌شود و با پاره شدن پوست شروع به خونریزی می‌کند.
بسیاری از والدین زمانی که می بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن هایش است ناراحت، آزرده و خشمگین می شوند و مدام به او تذکر می دهند که «ما نگران سلامتی و بهداشت تو هستیم و نمی خواهیم در آینده انگشتانی زشت داشته باشی.» بیشتر آنان بر این باورند که کودکانی که ناخن می جوند، دچار فشار عصبی و اضطراب شده اند و سعی دارند با این عمل خود تشویش و دلهره خود را کاهش دهند. آنها همچنین نگران این موضوع هستند که این رفتار در کودکانشان به صورت عادتی درآید که در آینده به سختی بتوانند آن را ترک کنند. منظور از عادت، رفتاری مقاوم شده است که بارها و بارها تکرار می شود.
یک عادت ممکن است گاه به عنوان یک سرگرمی و گاه راهی برای رهایی از اضطراب های روزانه کودک انتخاب شود. اغلب کودکان و نوجوانان طی دوران رشد خود، عادات و رفتارهای گوناگونی را تجربه می کنند که مورد تایید والدین و اطرافیان شان نیست؛ مثل مکیدن شست، انگشت در بینی کردن، مو تاب دادن و چرخیدن های متوالی در اتاق. آنان این عادات را کاملاً غیر ارادی و ناخودآگاهانه انجام می دهند و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست. در این گونه موارد انتخاب شیوه مقابله و رویارویی با آن مشکل از اهمیت ویژه یی برخوردار است زیرا می تواند تاثیر زیادی بر روند درمان یا وخیم تر شدن اوضاع بگذارد.
جویدن ناخن نه تنها منظره ناخوشایندی دارد بلکه موجب بیماری کودک نیز می شود.جویدن ناخن ها به ویژه تا ته پوشش شاخی ناخن منجر به خونریزی می شود و پوست را مستعد تماس با میکروب ها کرده و خطر ابتلا به عفونت را در این ناحیه افزایش می دهد.به علا وه وقتی کودک ناخن های پر از میکروب را وارد دهان می کند خطر ابتلا به امراض مختلف برای وی افزایش پیدا می کند.
شیوع جویدن ناخن
جویدن ناخن عادتی است که معمولاً از اواخر کودکی آغاز می‌شود. بسیاری از کودکان این عادت را از سن خیلی پایین شروع می‌کنند. اما در اکثر موارد، این عادت در اواخر کودکی یا اوایل نوجوانی آغاز می‌شود. این عادت آنقدر شایع است که برخی تحقیقات نشان می‌دهد، بین 30 تا 33 درصد از کودکان گروه سنی 7 تا 10 سال به آن مبتلا هستند. جویدن ناخن فقط منحصر به کودکان نیست، بلکه نوجوانان، جوانان و حتی بسیاری از بزرگسالان نیز دچار این عادت هستند. بسیاری از کودکانی که با این عادت بزرگ می‌شوند، تا بزرگسالی و حتی سالخوردگی هم آن را با خود دارند. شیوع جویدن ناخن در نوجوانان 44 درصد و در جوانان 20 تا 30 درصد است. جالب توجه است که 5 درصد از افراد بزرگسال نیز به این عادت مبتلا هستند.
کوتیکل پوست مرده و سفت پایه و اطراف ناخن است، پس زمانی که هیچ ناخنی وجود نداشته باشد که گوشه‌های آن را بجوید، این بخش از پوست نیز جویده می‌شود. والدین معمولاً تا زمانی که انگشت‌ها واقعاً حساس شده و شروع به خونریزی کند، جلوی این عادت کودک را نمی‌گیرند. جویدن ناخن در کودکان بین ده تا هجده سال شایع‌تر است و در بزرگسالی متوقف می‌شود. انگشت‌های فردی که ناخنش را می‌جود به علت نازک شدن پوست در معرض عفونت‌های میکروبی و ویروسی قرار می‌گیرد.
مشکلات دهانی ایجادشده توسط جویدن ناخن شایع هستند از جمله آسیب‌های لثه و ردیف نبودن و جفت نبودن دندانهای پیشین. عفونت و تحریک معده نیز ممکن است به علت بلع باکتری‌های زیر ناخن اتفاق بیفتد .
نویسنده: علی علیجانیها
تاریخ انتشار: 1394/08/30 10:35:39
