برای خوشبخت بودن، کودکان ما باید قادر به سازگاری های شخصی و اجتماعی موثری باشند. در فرهنگ هایی که زندگی اجتماعی بسیار پیچیده است، شخصیت حائز اهمیت می باشد.
درک این نکته برای والدین مهم است که شخصیت کودک آن ها بیشتر به آن چه کودکشان از آن ها یاد می گیرد بستگی دارد تا وراثت. فرضیه مبتنی بر ضرب المثل "تره به تخمش می کشد" مدت هاست منسوخ شده است. در نتیجه مسئولیت این که بچه ها چگونه از آب در می آیند، به عهده پدر و مادر است و بنابراین باید مراقب باشند صفاتی را در کودکان خود پرورش دهند که بعدا در زندگی آن ها مفید واقع شود.
بسیاری از ویژگی های شخصیتی کودک شما از قبیل توانایی برقراری ارتباط با مردم و سازگاری با آن ها، درس گرفتن از اشتباهات، تمایل به همکاری و سخت کوشی، قدرت مشاهده، تمرکز و تحقیق و سرانجام توانایی خلاق، دقیق، مصمم و جاه طلب بودن در سرنوشت آینده کودک شما موثر است.
تمامی این خصوصیات به کودک شما کمک می کنند، در حالی که خصوصیاتی مثل تنبلی، ناتوانی در تمرکز، کندی تفکر و ناتوانی در بیان مقصود و احساسات، باعث عقب افتادن کودک شما می گردد. والدین می توانند تاثیر عمیقی بر اکتساب این خصوصیات شخصیتی داشته باشند و کمک زیادی به تحکیم صفات ذاتی از قبیل استقلال، پاسخ دهی (به آسانی لبخند زدن) دقت، خونسردی، و اعتماد به نفس بنمایند.
والدین همچنین مسئول انتقال خود آگاه یا ناخودآگاه صفات شخصیتی خود به کودکانشان می باشند. یک پدر یا مادر ناشکیبا به ندرت یک کودک صبور تربیت می کند. یک کودک سخت گیر غالباً والدین سخت گیری داشته است. سخت گیر بودن یک کودک غالباً پاسخ طبیعی به یک چارچوب خانوادگی سخت گیرانه است. یک پدر یا مادر خونسرد که هر مشکلی را به سادگی می پذیرد و با آن برخورد می کند به ندرت ممکن است فرزندی سخت گیر داشته باشد. به یاد داشته باشید که تمامی زندگی کودک شما در سال ها و حتی ماه های اول زندگی او شکل می گیرد. اگر نیازهای اساسی کودک شما برآورده شود و به مقدار زیاد از محبت، توجه و انگیزش برخوردار گردد، احتمال این که در بزرگسالی انسانی شاد و خوشبخت باشد زیاد است.
