روش بازی درمانی روشی است که به کودکان کمک می‌کند تا بتوانند مسائل خود را به دست خویش حل کنند و در عین حال نشان دهنده این واقعیت است ‌که بازی برای کودک همانند یک وسیله طبیعی است. با این هدف که بتواند خویشتن و همچنین ویژگی‌های روانی خود را بشناسد و آن را مورد توجه قرار دهد در این نوع درمان به کودک فرصت داده می‌شود تا احساسات آزار دهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز داده و آنها را به نمایش بگذارد. 

بازی فعالیتی ذاتی و طبیعی است و اغلب به خاطر خودش انجام می‌شود، تا آنکه وسیله‌ای برای رسیدن به چیزی دیگر باشد؛ یعنی به گونه‌ای اختیاری و خود انگیخته، حالتی لذت‌بخش را دربردارد. 

بازی‌ها بر حسب انواع فعالیت، در ۶ طبقه قرار می‌گیرند: 

۱ـ بازی اکتشافی یا حسی ـ حرکتی 

۲ـ بازی ارتباطی 

۳ـ بازی سازنده 

۴ـ بازی نمایشی 

۵ـ بازی همراه با قواعد 

۶ـ بازی جنگی 

۱ ـ بازی اکتشافی شامل فعالیت‌هایی است که تنها برای کسب لذت از تحریک حس‌‌های جسمانی حاصل می‌شود. حرکتی تکراری همانند کوبیدن یک قاشق به میز، یا پر و خالی کردن یک ظرف ماسه، بازی‌های اکتشافی هستند. 

۲ـ بازی ارتباطی شامل به کارگیری یک شیء یا اسباب‌ بازی به شیوه‌ای که مورد استفاده قرار می‌گیرد، است. کودکی که یک ماشین اسباب بازی را روی چرخ‌هایش هل می‌دهد یا گوشی یک تلفن اسباب بازی را به گوشش نزدیک می‌کند، در حال نمایش بازی ارتباطی است. 

۳ـ در بازی سازنده از اشیاء برای ساختن یا ایجاد یک چیز خاص استفاده می‌شود، مانند هنگامی که یک کودک با کمک تعدادی مکعب، یک دیوار می‌سازد. 

۴ـ بازی نمایشی یا نمادین زمانی روی می‌دهد که کودک وانمود می‌کند فرد یا چیز خاصی است، مثلاً وانمود می‌کند، قهرمان است یا مانند مادر لباس می‌پوشد و بازی می‌کند یا اینکه ماشین سواری می‌کند. 

۵ـ بازی همراه با قاعده و قانون نمایانگر توانایی پذیرفتن روش‌ها و محدودیت‌هاست. کودکان ممکن است خود قواعد یا قوانین را بسازند یا آنکه از قوانین قبلاً تعیین شده تبعیت کنند. بازی با کارت‌هایی خاص یا قایم‌ باشک‌بازی، نمونه‌های متداول این نوع بازی‌ها هستند. 

۶ـ بازی‌های جنگی را می‌توان از طریق فعالیت بسیار شدید بدنی و ایجاد سر و صدا تشخیص داد که اغلب اجتماعی (گروهی) است. کشتی گرفتن بازی گونه، نمونه‌هایی از از این نوع است.