1. نقش اسباب بازی تنها سرگرم و ساکت نگه داشتن کودک نیست. اسباب بازی می تواند دوست و مربی کودک باشد. می تواند در عین آن که کودک را با دنیای پیرامونش آشنا می کند او را از گزند پیشامدهای ناگوار به دور نگاه دارد.
2. اسباب بازی عالم خاصی فراهم می کند که در آن بدور از گرفتاری های زندگی، کودک وجود خود را می سازد.
3. به کمک اسباب بازی ها، کودک می تواند خود را در موقعیت های تخیلی و واقعی زندگی قرار دهد، نقش و روابط بزرگسالان را بفهمد، با چیزها، کارها و حرفه های جامعه بزرگسالان آشنا شود و این تجربه ها را در قالب بازی به کار گیرد. این تجربه ها کودک را از نظر جسمی، عاطفی، اجتماعی و عقلی پرورش می دهد و او را در سازگاری با محیط یاری می کند.
4. اسباب بازی به عنوان یک وسیله آموزش به رشد همه جانبه کودک کمک می کند و او را برای زندگی آینده می پرورد.
5. با استفاده صحیح از اسباب بازی های مناسب می توان به گونه ای مطلوب و مطیع طبع کودک به بسیاری از مقاصد تربیتی و آموزشی رسید.
با توجه به اهمیتی که اسباب بازی به عنوان وسیله کار کودک در آموزش و پرورش غیر مستقیم او دارد، انتخاب یک اسباب بازی مناسب از اهمیتی ویژه برخوردار است.
