نحوه برخورد با کودکان دروغگو
دروغ کودکان را میتوان در درجات مختلفی از رفتار فریبنده کودکان در یک موقعیت اجتماعی اشاره نمود . دروغگویی در کودکان در اوایل سن 2 سالگی شروع میشود و مهارت های فریبنده تا زمانی نوجوانی افزایش میاد دروغگویی کودکان محدود به فرار از مجازات و اطاعت نکردن از فرمان بزرگترها نمیشود بلکه ممکن است از بزرگترهای خود دروغگویی را یاد بگیرند
بهتر از صادقانه اعتراف کنیم که تا کنون هیچ پدر و مادری در دنیا نبوده اند که بگویند کودک ما دروغ نمیگوید در حقیقت دروغگویی یا رفتار فریبنده به نوعی مهارتی است که بیشتر کودکان آن را یاد میگیرند بهتر است به این موضوع بپردازیم که کودکان ما چه موقع رفتار فریبنده انجام میدهند ؟ آیا این نوع رفتار فریبنده ی انها آگاهانه یا به صورت عمد انجام میپزیرد ؟ و چه وقت کودکان ما تفاوت میان راست و دروغ را میفهمند ؟ و به چه صورت بفهمیمی که کودک ما آیا دروغ میگوید یا خیالبافی میکند ؟ و درومقابل رفتار فریبنده ی کودکان خود چه واکنشی نشان بدهیم؟
دروغگویی در سنین متفاوت است و معنای خاص خود را دارد به این گونه که دروغگویی در بزرگسالان به این معنی است که آنها به صورت عمد واقعیت را کتمان کرده و از خود صحنه ی غیر واقعی میسازند ولی در سنین کودکان این بدان معنا نیست و احتمال دارد که کودک شما خیالبافی کند و در واقع کودکان زیر 3 سال دروغگویی را نمیدانند و نمیتوان کودک خیالباف را دروغگو نامید و برخی از کودکان نیز دوست دارند موضوعاتی که در ذهنشان است واقعیت داشته باشد چون در این سنین تصورات و تخیلات کودکان به نقطه ی اوج خود میرسد و حتی در برخی موارد کودکان دوست دارند اشتباه خود را به گردن شخص خیالی که در ذهنشان است بیاندازند
فرزندانمان چه موقع دروغ را یاد میگیرند و میشناسند ؟
اغلب کودکان متناسب با ذهن و خیال و رفتار و واکنش های والدینشان و اتفاقات موجود در محیط از سن 6 سالگی شروع به شناختن دروغ میکنند و در سنین 8 الی 9 سالگی فرق میان حقیقت و دنیای خیالی خود را تشخیص میدهند و از سنین 9 سال به بالا فرق میان راستگویی و صداقت را به عنوان درست و دروغگویی و کتمان حقیقت را به عنوان کار غلط میدانند
علل رفتار فریبنده یا همان دروغگویی کودکان در چیست ؟
با وجود اینکه علل رفتار فریبنده فرزندانمان گوناگون است اما میتوانیم به چند مورد از آنها اشاره کنیم در اولین مورد میتوان اولویت را به تشخیص ندادن کودک به واقعیت و تخیل آنها قرار دهیم و در برخی موراد به دلیل رفتار نادرست و عجولانه والدین که میخواهند حرف های غیر واقعی کودکانشان را تصحیح نمایند و با این باور که بخواهند کودک خود را از دروغگویی دور نگهدارند با اینگونه رفتار کردن والدین دروغگویی را به فرزندان خود یاد میدهند به عنوان مثال در مقابل کودکانشان درباره ی رفتار یا خصوصیاتی که کودکانشان ندارند صحبت میکنند که در واقع کودکانشان فاقد این نوع رفتار است این به نوبه ی خود آموزش دروغگویی به فرزندانشان است و اگر به فرزندانمان اجازه ی اظهار نظر کردن در میان جمع را ندهیم و کودکانمان را به سکوت وادار کنیم او را به دروغگویی و ارائه ی رفتار فریبنده تشویق کرده ایم
در واقع مشاوران و روانشناسان بر این باورند که دروغگویی در کودکان به معنای نداشتن امنیت خاطر و اغتشاش درونی در کودک است و بر این باورند که وقتی کودکان کم سن و سال و یا بزرگترها وقتی خود را در مقابل خطر احساس کنند اگر رفتار صحیح و مقابله با خطر را نداند به اشتباه سعی میکنند با دروغگویی امنیت خاطر پیدا کنند و در برخی مواقع کودکان به دلیل نداشتن عزت نفس و ترس از تحقیر شدن برای ترمیم شخصیت خود دست به دامان دروغ میزنند و گاهی وقت ها کودکان از ترس تنبیه شدن شروع به دروغگویی میکنند
در این موارد بهتر است والدین در زمان دروغگویی و رفتار فریبنده کودکان خود تمرکز فرزندانشان را از دروغگویی به راستگویی تغییر جهت دهند
به چه صورت رفتار فریبنده کودکان را بفهمیم ؟
برای تشخیص دروغگویی کودکانتان چند عملکرد وجود دارد که ما در این مقاله به چند مورد از آنها اشاره میکنیم
اغلب کودکان دروغگو وقتی شروع به دروغگویی میکننده دچار حالات عصبی و با چهره ی ناراحت با شما سخن میگویند در حالی که کودکان راست گو بسیار آرام هستند
در اغلب موارد کودکان قبل از دروغگویی به این امر تمرین کرده و با آب و تاب فراوان شروع به تعریف واقعیت غیر حقیقی میکنند این در حالی است که کودکان راستگو سخنان خود را بدون اغراق و با ارامش و سادگی بیان میکنند
و بهتر است بدانید که واقعیت یک منطق است اما رفتار فریبنده به دروغ بیشتری برای حمایت دروغ اولی دارد و به همین دلیل کودک دچار تناقص گویی میشود و فهم سخنان کودک به شکلی نامفهموم میشود
عملکرد های مناسب برای مقابله و پیشگیری از رفتار فریبنده کودکان
نخستین گام برای ترک دروغگویی کودکان بهتر است اتطلاعات و آگاهی خود را در ایت زمینه بیشتر کنید و بهتر است در مورد دروغگویی کودکان آگاهانه و اطلاعات بیشتر وارد میدان شوید و به هیچ عنوان کودکان خود را فرد دروغگو مورد خطاب قرار ندهید و اینگونه رفتار شما باعث تشدید رفتار دروغگویی در فرزندانتان میشود
هرگز به کودکان خود گوشزد نکنید که این بار چندم است که مرتکب این عمل زشت میشوی و حتی اگر مطمئن شدید که کودک شما دروغ گفته است او را وادار به اعتراف کردن نکنید چون با این عمل شما کودک شما جری تر میشود
به عنوان مثال اگر در مورد اتفاق خاص مانند حمله ی شیر صحبت میکنید به دقت فراوان به تخیلات کودک خود توجه کنید و به تخیلات کودکانتان پر و بال بدهید و او را دروغگو خطاب نکنید
و اگر به کودک خود مسئولیت کاری را که سپرده اید انجام نداده است در مورد کار از او سوال نکنید تا کودک شما مجبور به دروغگویی نشود و فقط به تذکر دادن که فلان کار را انجام نداده بسنده کنید
به فرزندان دلبندتان این اجازه را بدهید که با صلاحدید خود بگوید که در فلان زمان دروغ گفته است این عمل بهتر از تکرار دروغ بعدی است و این فرصت را بدهید که وقتی کودک شما رفتار درست یا غلطی را انجام داده است به راحتی احساسات خود را بیان نماید با این اوصاف شما به راحتی میتوانید علل دروغگویی کودکانتان را پیدا کرده و به درمان این عمل بپردازید
و اگر کودکان شما به دلیل تحت فشار بودن برای مثلا تنبیه شدن در حین عمل نادرست و یا کم شدن نمره ی درسی دروغ میگوید مقصر فقط والدین هستند و اگر کودکان شما به این علت دروغ میگویند انها را به ارامش دعوت کرده و به کودکانتان نشان بدهید که او را حمایت میکنید و علل این رفتار او را بجویید و در این مورد با هم والدین و هم فرزند باید تغییر رفتار بدهند
و در بدترین حال والدین به کودکان خود دروغگویی را یاد میدهند به این صورت برای مثال وقتی تلفن زنگ میزند به کودکان خود میگویند که بگو پدرت منزل نیست با رفتار ناصحیح فقط کودکان خود را به دروغگویی تشویق میکنید با ارائه ندادن الگو و رفتار صحیح به خیالپردازی های کودکانتان و کتمان حقیقت و نا اگاهی در زمینه دروغگویی والدین کودکان دروغگویی را به عنوان حربه ای برای توجیه رفتار های خود و بهترین گزینه برای دست یافتن به اهداف خود مورد استفاده قرار میدهند
