اتوبوس دو طبقه - سیر و سفر درج توی
اتوبوس نوعی وسیلهٔ نقلیهٔ عمومی است. اتوبوس‌ها بر اساس حوزه سرویس دهی به دو گروه درون شهری و برون شهری تقسیم می‌شوند. این دو دسته اتوبوس از نظر امکانات، ایمنی و قیمت ساخت متفاوت هستند.
اتوبوس دوطبقه به اتوبوسی گفته می‌شود که دارای دو طبقه برای جای‌دادن مسافران باشد. این نوع اتوبوس نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در لندن استفاده شد.
در سال ۱۳۳۸ نخستین اتوبوس دوطبقه در ایران مونتاژ گردید و به ناوگان عمومی پیوست.[۲] در سال ۱۳۹۱ نخستین اتوبوس دوطبقه گردشگری در ایران در مشهد آغاز به کار کرد.
ولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به کار گرفته شد، اما به مرور زمان و با توجه به میزان کرایه، سودآوری و زیر ساخت‌های حمل و نقل توجیه اقتصادی آن رد شد و به همین دلیل اتوبوس به کار گرفته شده به یکی از تجار ایرانی به نام (معین التجار) فروخته شد. او نیز پس از انقلاب مشروطه اتوبوس خود را به تهران آورد و با کرایه هر نفر ۳ شاهی مشغول به فعالیت شد که به مرور زمان تقاضا برای استفاده از این خودرو بیشتر از قبل شد و پس از چند سال با ورود چند اتوبوس توسط تجار مختلف به شهر رونق زیادی در جابه جایی مسافر شکل گرفت.
اما اغلب اتوبوس‌های شاغل با توجه به مسافت طی شده از اروپا تا مقصد به کارگیری در ایران، بعد مسافت و زمان حمل، مستهلک بودند و هزینه حمل و نقل بالایی را طلب می‌کردند که در نهایت باعث پایه‌گذاری صنعت اتومبیل سازی در ایران شد.
