اوتیسم یک بیماری اختلال در توسعه عصبی است که با اختلال در کنش اجتماعی و ارتباط کلامی و غیر کلامی نشان داده میشود.بیماری اوتیسم محدود به کارهای تکراری و کلیشه ای است که عموما در کودکان 3 سال بروز میکند.اوتیسم با پردازش اطلاعات با تغییر در چگونگی سلول های عصبی و سیناپس خود در ارتباط و سازماندهی در مغز به صورت نادرس همراه است که این یکی از 3 اختلال شناخته شده در طیف اوتیسم است و دو سندروم دیگر اسپرگر رنج میبرند که در این صورت کودک دچار تاخیر در رشد شناختی و زبان و اختلالات نافذ در رشد میشود.
اصولا بیماری اوتیسم در کودکان بعد از 2 سالگی علایم خود را شروع کرده و پدر و مادر پی به این مشکل میبرند. در اینجا ما تلاش داریم فرهنگ روبرو شدن با کودکان اوتیسم را یاد بدهیم که برخی افراد در پی درمان این بیماری و برخی دیگر در صدد قبول این تفاوت و پذیرش این بیماری به عنوان نوعی اختلال در ذهن کودک برمی آیند.
در واقع بیماری اوتیسم هیچ درمان دارویی خاصی ندارد و تنها راه مقابله با این بیماری آموزش کودک به صورت صحیح برای ادامه ی زندگی است به صورتی که میتوانید کودکان خود را با بردن به مراکز اوتیسم برای ادامه ی حیات یاری کنید چون این بیماری به دلیل اینکه یک بیماری ژنتیکی محسوب میگردد فعلا دارویی برای درمان این بیماری یافت نشده است.
اوتیسم یک اختلال رشدی منتشر شده در سیستم عصبی مرکزی است که با اموزش صحیح میتوان عوارض انرا کاهش داد این بیماری با تحریک انواع عوامل محیطی ایجاد میشود و انواع عوامل ژنتیکی و محیطی نیز میتواند در بروز این بیماری دخیل باشد.
بیمار ممکن است به طور معمول در عملکرد ذهنی خود دچار مشکلات و ناتوانی هایی باشد که رکود قابل توجهی در رشد کودک به وجود می آید.سلول های بنیادی در مرکز پزشکی نشان میدهند که با راه اندازی مجدد سیستم عصبی از مغز میتوان به درمان این بیماری امیدوار شد و با استفاده از ایمپلنت سلول های بنیادی عصبی علاوه بر تکنیک تنظیم سلول های بنیادی منحصر به فرد برای بدن تا حدودی این بیماری را ترمیم کرد با استفاده از سلول های بنیادی به منظور فعال کردن سلول های عصبی مغز برای رسیدن به اهداف و راه اندازی مجدد توسعه سلول های عصبی خاص مغز به طور قابل توجهی میتواند در بهبود این بیماری موثر باشد و میتوان با کمک مهارت های زیست محیطی و ارتباطی و توانایی مراقبت از خود تا حدی با این بیماری کنار آمد.
