مقاله نحوه کنترل عصبانيت در کودکان

خواه چهار ساله يا چهل ساله ، همه ما بارها عصباني شده ايم. اما فردي که در طول زندگي نياموزد چگونه بر خشم خود مسلط شود ، روابط را خدشه دار و دوستان و اطرافيان را آزرده خاطر مي سازد.

در ادامه موارد مختلف که در عصبانیت تاثیر دارند یک به یک بررسی شده شما می توانید با استفاده از این راهکارها کنترل عصبانیت را به کودک خود یاد دهید.

خصيصــــه هاي ذاتـــــــــي

مواقعي که فرد عصباني مي شود، ميزان عصبانيت او را غالباً شخصيت او معين مي کند. حالات فوق العاده حساس ، سرکش ، بي دقت، پرتحرک يا پرخاشگر بودن مي تواند بخش رشد يافته اي از يک شخصيت سالم و يا در نهايت يک مبارزه جو باشد. نکته مهم اين است که با پي بردن به ضعف رفتاري فرزندتان مي توانيد پرخاشگري ها را به نقاط قوت تبديل کنيد. وقتي که کودک عصبي در مورد چيزهايي عصباني مي شود که دوست صبور او اصلاً به آن موارد توجهي ندارد ، در اين صورت شما نيازبه زمان بيشتري داريد تا جايگزين هايي را به جاي عصبانيت به او بياموزيد

مــــراحل رشـــد

زماني که کودک در مرحله رشد فيزيکي يا اجتماعي قرار دارد زمينه بيشتري براي پرخاشگري و عصبانيت در او ايجاد مي شود. مراحل مختلف رشد ، عوامل خشم متفاوتي دارند. وقتي به کودک خود که به کاسه توت فرنگي دست درازي کرده، مي گوييد:” الان اجازه خوردن آنها را نداري”، عصباني مي شود. ولي فرزند بزرگتر شما تحمل جواب مشابه را دارد به دليل اين که او صبر و بردباري را در خود پرورانده است

جنسيــــت:
به طور کلي، پسرها خشم خود را راحت تر از دخترها ابراز مي کنند و شايد يک توجيه فرهنگي براي آن وجود داشته باشد. به احتمال زياد والدين و مربيان از پسرها فوران خشم را انتظار دارند و از آن چشم پوشي مي کنند در صورتي که گريه رنجورانه يک دختر عصباني مورد قبول آنهاست. اما کودکان در هر دو جنس نياز به يادگيري کنترل خشم دارند

زندگــــــي خانوادگــــــي

به طور کلي ناراحتي يک کودک به دليل جدايي والدين ، بيماري ، مرگ ، تولد خواهر يا برادر، تغيير منزل و يا ديگر اتفاق هاي مهم زندگي ، اغلب در او پنهان مي ماند و با بروز عصبانيت و پرخاشگري به کودک آسيب مي رساند. زيرا او احساس مي کند مورد آزار و اذيت واقع شده و سعي مي کند اين احساس را منتقل کند. اگر کودک لطيفه اي براي مهار کردن موقعيت حاد روحي بگويد و يا کوله پشتي برادرش را پرت کند ، به هر حال اين رفتارها به ميزان زيادي به الگوي رفتاري خانواده اش بستگي دارد. مخصوصاً اين رفتارها در خانواده هايي شايع است که خشم، داد و فرياد و پرخاشگري هايي مثل ” به هم زدن در” در آنها مشاهده مي شود. در بيشتر خانواده هايي که در مقابل احساسات ، اتفاقات و هيجانات ناآرام و سرکوبگر هستند، الگوي ديگري وجود دارد. ” الگوي کودکان رفتارهايي است که آنها در اطرافشان مي بينند.”