مقاله بازی؛ بهترین مربی کودک

بازی نقش به‌سزایی در بهداشت و روان آینده شخصیتی کودک دارد و در این راستا بازی نمایاندن واقعیت بر اساس شخصیت خود کودک و پیرامون وی است.

‎به کودک از طریق بازی می‎توان مقررات را آموزش داد، چرا که در بازی ناسازگاری‎های کودک و نابسامانی‎های او ساماندهی می‌شوند و کودک در این راستا به درک مفاهیم از طریق اندیشه و عقل و پذیرش انضباط می‎رسد.

‎بازی تعریف مشخصی ندارد، چرا که بازی هدف خاصی را در خارج از خود نداشته و هدف اصلی در داخل خود بازی است، در حالی که مثلاً در کار هدف خارج از آن است و در این راستا کار می‎تواند خوشایند و یا ناخوشایند باشد، چرا که تأمین منابع مالی از آن طریق یکی از اهداف انجام کار است، ولی در بازی شادی و خوشحالی هدف اصلی بازی است و به این دلیل همیشه برای کوک لذت‌بخش خواهد بود و جذابیت ‌بازی به دلیل نبود کشمکش و پرخاشگری زیاد است.

‎شخصیت کودک به واسطه این دو دسته قابل مشاهده خواهد بود و اضطراب و نگرانی‎های فرد مشخص می‌شود، چرا که کودک با توجه علاقه شخص و تمایلات خود به انتخاب بازی می‌پردازد و شخصیت درونی خود را بروز می‌دهد.

‎اسباب‌بازی نیز باید متناسب با جنس و سن کودک انتخاب شود که اهتمام به این امر به اطلاعات والدین از نحوه کاربرد اسباب‌بازی‎ها بستگی دارد.

‎بازی در کودکان به رشد هوش نیز منجر می‌شود و در این راستا کودکانی که فاقد هرگونه اسباب‌بازی هستند از هم‌سن و سال‌های خود به لحاظ شناخت و هوش از آن‌ها عقب هستند، چرا که تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که در مدرسه با مشکلات یادگیری مواجه می‌شوند از اسباب‌بازی کم با تنوع و پیچیدگی ناچیزی برخوردار بوده‎اند.

‎والدین باید بپذیرند بازی از عوامل اساسی رشد هوش کودک است، چرا که کودکان پیش‌دبستانی به مرحله منطقی و انتزاعی نرسیده و از طریق بازی عوامل یادگیری و ورزش دادن، توانایی کودک و تبدیل توانایی‎های بالقوه به بالفعل شدن کودک را ایجاد می‌کند.

‎کودک از طریق بازی به 3 نوع یادگیری اساسی از جمله یادگیری درباره خود که منجر به خودپنداری مثبت و احساس شایستگی در خود، یادگیری درباره دیگران که منجر به توسعه آگاهی خود نسبت به جهان و پیرامون دیگر، یادگیری حل مسئله که آگاهی از چگونگی انجام کارها را به دنبال دارد، می‎تواند دست پیدا کند.

‎با بازی شجاعت، مهر، محبت و خشم نیز از موارد قابل درک است و به طول کلی شخصیت‌پروری هر انسانی در گرو یادگیری و کسب مهارت شده و به کار بردن حواس او شکل می‌گیرد.

‎از دیگر تأثیرات بازی رشد اجتماعی کودک است که در این راستا کودک نحوه ارتباط با دیگران را می‎آموزد و چون هر بازی قاعده خاص خود را دارد انضباط و از همه مهم‌تر سازگاری با جمع و فراگیری این نکته که همیشه با زورگویی و خشم نمی‎توان به خواسته‎های خود رسید، از نکات مهم پذیرش کودک از راه منطقی را می‎توان بیان کرد.

‎از دیگر تأثیرات بازی می‎توان به رشد اخلاقی و رشد حسی آن اشاره کرد.در رشد اخلاقی راستگویی، درست‎کاری، عدالت‌ و مسئولیت‎‌پذیری از عوامل تولید شده آموزش از طریق این رشد برای کودک است که بازی دزد و پلیس یکی از بارزترین بازی‌های اجتماعی است و در رشد حسی کودک به تقویت اعصاب و قلب از طریق بازی می‌شود.

‎والدین باید ضمن ایجاد امکانات بازی به شکل صحیح و منایب و علمی، خود نیز با کودک خود به بازی بپردازند، به گونه‌ای که خود را کودک فرض کنند و در این راستا والدین نباید نظر خود را به کودک تحمیل کنند، بلکه باید اجازه دهند کودک با توجه به علاقه خود بازی را برگزینند.